ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada, anestezi yönteminin (spinal ve genel) proksimal üreter taşı tedavisinde uygulanan üreteroskopi (URS) sonuçlarına etkisini değerlendirdik.

Gereç ve Yöntem:

Türkiye’deki farklı üroloji kliniklerinde proksimal üreter taşı nedeniyle URS uygulanan hastalar, çalışmaya dahil edildi. Hastalar, uygulanan anestezi yöntemine göre spinal anestezi (SA) uygulanan birinci grup ve genel anestezi (GA) uygulanan ikinci grup olmak üzere iki gruba ayrıldı. İki grup arasında, hastaların demografik ve perioperatif verileri ve komplikasyon oranları retrospektif olarak karşılaştırıldı.

Bulgular:

Birinci grupta 309 hasta, ikinci grupta 329 hasta vardı. GA grubunun ortalama taş alanı ve Hounsfield ünitesi daha yüksekti (sırasıyla, p<0,001 ve p=0,007). GA grubunda, double J stent gereksinimi daha fazlaydı (p<0,001). SA grubunda, taşın toplayıcı sisteme “push-back” oranı daha fazlaydı (p=0,017). Genel ve Clavien sınıflandırma sistemine göre, komplikasyon oranları iki grup arasında benzerdi (p>0,05). Tam taşsızlık olarak kabul edilen URS’nin başarı oranı, SA grubunda daha fazlaydı (p=0,041).

Sonuç:

Proksimal üreter taşlarının tedavisinde kullanılan URS, kullanılan anestezi yönteminden bağımsız, yüksek başarı oranlarına sahip bir yöntemdir. Anestezi yönteminin seçiminde hastanın komorbiditelerini göz önünde bulundurmak ve taş alanı ve Hounsfield ünitesinin sonuçları etkileyen önemli faktörler olduğunu akılda tutmak gerekir.